วิลเฮ็ล์ม อาดัลแบร์ท โฮเซินเฟ็ลท์ (เยอรมัน: Wilhelm Adalbert Hosenfeld; 2 พฤษภาคม ค.ศ. 1895 – 13 สิงหาคม ค.ศ. 1952) แต่เดิมเป็นครูสอนหนังสือที่โรงเรียน ต่อมาเป็นเจ้าหน้าที่กองทัพบกเยอรมันซึ่งเมื่อถึงปลายสงครามโลกครั้งที่สองได้รับเลื่อนยศตำแหน่งเป็น เฮาพท์มัน (ร้อยเอก) เขาให้ความช่วยเหลือในการหลบซ่อนหรือช่วยชีวิตชาวโปแลนด์หลายคน รวมทั้งชาวยิวในเขตยึดครองโปแลนด์ของนาซี และได้ช่วยเหลือนักเปียโนและนักแต่งเพลงชาวโปแลนด์เชื้อสายยิวที่มีนามว่า ววาดึสวัฟ ชปิลมัน (Władysław Szpilman) เพื่อเอาชีวิตรอดโดยซ่อนตัวใต้ซากปรักหักพังในกรุงวอร์ซอในช่วงปลาย ค.ศ. 1944 การกระทำดังกล่าวของเขาได้รับการถ่ายทอดให้เห็นในภาพยนตร์เรื่อง สงคราม ความหวัง บัลลังก์ เกียรติยศ เขาได้ตกเป็นเชลยศึกของกองทัพแดงและเสียชีวิตระหว่างถูกสหภาพโซเวียตคุมขังใน ค.ศ. 1952ในเดือนตุลาคม ค.ศ. 2001 โฮเซินเฟ็ลท์ได้รับมอบเครื่องราชอิสริยาภรณ์ Knight's Cross of Polonia Restituta หลังเสียชีวิตไปแล้วจากเลกซ์ คัชชินสกี ประธานาธิบดีโปแลนด์ ในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 2009 เขาได้รับการยอมรับหลังการเสียชีวิตของเขาในยัดวาเชม (อนุสรณ์สถานอย่างเป็นทางการของอิสราเอลต่อผู้ที่ตกเป็นเหยื่อของการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ของนาซี) ในฐานะที่เป็นหนึ่งในผู้ชอบธรรมในหมู่เชื้อชาติ (Righteous Among the Nations)